Χρόνια οσφυαλγία –Αποκατάσταση Kim Christensen,DC, απόδοση: Τουκματσής Νικόλαος

          Σε πολλές περιπτώσεις ασθενών, που υποφέρουν από χρόνιο πόνο στη μέση, μια πρώιμη και επιθετική θεραπεία, επιφέρει  πολύ καλά αποτελέσματα. Η αποκατάσταση που προτείνεται και θα περιγραφεί παρακάτω, αποτελείται από χειρισμούς(manipulation) στην σπονδυλική στήλη (οσφύ) και στη λεκάνη και από  συμπληρωματικές ασκήσεις   αποκατάστασης .

     1) Χειρισμοί  στη σπονδυλική  στήλη.

         Ένα πρόγραμμα 2-3 εβδομάδων, με καθημερινούς χειρισμούς της περιοχής, από έναν έμπειρο χειροπράκτη, επέφερε σημαντική βελτίωση σε ένα ποσοστό 81%  των ασθενών, που έπασχαν από χρόνιο πόνο στη μέση, με αντανάκλαση σε ένα κάτω άκρο, όπως αναφέρθηκε στη μελέτη των Kirkaldy-Willis and Cassidy.¹ Οι 238 πάσχοντες  της μελέτης αυτής, προέρχονταν από μία πανεπιστημιακή κλινική οσφυαλγικού πόνου, οι οποίοι μάλιστα δεν ανταποκριθήκαν σε προηγούμενη συντηρητική ή χειρουργική θεραπεία.

    Οι ερευνητές  αυτοί κατέληξαν ότι :”σύμφωνα με τη δικιά μας εμπειρία, οτιδήποτε λιγότερο από 2 εβδομάδες, με καθημερινούς χειρισμούς, είναι ανεπαρκές”¹
                                             

   Για  να πετύχεις τα βέλτιστα αποτελέσματα, πρέπει να επιλέξεις μία σειρά χειρισμών, προσαρμοσμένη στο να ανακτήσει ο ασθενής σου  ,την οσφυοπυελική  δομική λειτουργικότητα  και  μηχανική αποκατάσταση. Η μέθοδος  αυτή εφαρμόζεται σχετικά εύκολα από τους περισσότερους χειροπράκτες. Οι Cassidy και Mierau αναφέρουν ότι χρησιμοποίησαν ειδικούς “χειρισμούς, σε πλάγια τοποθέτηση, μόνο των δυσλειτουργικών οπισθίων οσφυϊκών αρθρώσεων ή των ιερολαγόνιων αρθρώσεων. Μια υψηλής ταχύτητας χαμηλή ενισχυτική ώθηση, εφαρμόζεται στην άρθρωση στόχο, μετά από προσεχτική τοποθέτηση και χαλάρωση του ασθενούς.”² Η ψηλάφηση της κίνησης της ιερολαγόνιας περιοχής, χρησιμοποιήθηκε για να εντοπίσει την άρθρωση στόχο, η οποία χρειαζόταν προσαρμογή.³

     Η έρευνα  έχει δείξει ότι, η προσέγγιση  αυτή είναι αποτελεσματική, ακόμη  και  όταν υφίσταται σπονδυλολίσθηση ( στοχεύοντας τα τμήματα της σπονδυλικής στήλης, άνωθεν και κάτωθεν του σπονδύλου που έχει γλιστρήσει)² ή   κήλη του μεσοσπονδύλιου δίσκου.⁴

    Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσω ότι, όταν αναφέρομαι σε Χειροπράκτες, εννοώ αυτούς με επίσημη επιστημονική κατάρτιση. Οι σπουδές των Χειροπρακτών γίνονται σε αναγνωρισμένες σχολές. Είναι πανεπιστημιακού επιπέδου, ελάχιστης διάρκειας 5 ετών, σε προπτυχιακά τμήματα που οδηγούν σε πτυχία επιπέδου Μπάτσελορ ή και Μάστερ. Η αναγνώριση των σχολών γίνεται από έναν ανεξάρτητο διεθνή οργανισμό, το Συμβούλιο Χειροπρακτικής Εκπαίδευσης, που θέτει και εποπτεύει την εφαρμογή συγκεκριμένων προδιαγραφών σπουδών, που οφείλουν όλες οι σχολές να ακολουθήσουν.

          2) Ασκήσεις αποκατάστασης

     Οι μύες του κορμού και της λεκάνης,  παίζουν σημαντικό ρόλο, παρέχοντας υποστήριξη και σταθερότητα στη σπονδυλική στήλη.⁵ Εκπαιδεύοντας τον ασθενή σου, στο να εκτελεί μία σειρά από ασκήσεις, είναι πολύ αποτελεσματικό, ⁶ ακόμη και σε περιπτώσεις με κήλες του μεσοσπονδύλιου δίσκου.⁷ Ασκήσεις ενδυνάμωσης και ευλυγισίας (flexibility), μπορούν να επιφέρουν ταχεία βελτίωση στη λειτουργικότητα της οσφύος και να ελαττώσουν τον πόνο.⁸

                                          

      Ειδικές ασκήσεις  πρέπει να αναπτύξουν έναν  “δυναμικό έλεγχο, των  δυνάμεων που ασκούνται στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, ώστε να  εξουδετερώνονται οι επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί  , στους δίσκους, στις αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης και στις υπόλοιπες ανατομικές δομές.”⁹

   Το να συστήσεις  ειδικές ασκήσεις, δεν είναι πολλές  φορές τόσο ξεκάθαρο: κάποιοι ερευνητές  υποστηρίζουν την ανάγκη για ενδυνάμωση των κοιλιακών ,^{10, 11} άλλοι συνιστούν ασκήσεις της λεκάνης ¹² και άλλοι τέλος τονίζουν, τη σημασία ενδυνάμωσης των οσφυϊκών εκτεινόντων(ραχιαίοι).^13,14

      Οι ανάγκες του κάθε ασθενούς διαφέρουν. Οι ασκήσεις που βοηθούν έναν ασθενή, πιθανόν να μην βοηθούν κάποιον άλλον. Έτσι εκτιμούμε προσεχτικά τον κάθε πάσχοντα,  με τα τεστ των  Goldthwait's και Gaenslen's. Ακόμη εκτιμούμε τη στάση του ασθενούς( εικόνα 1), ώστε να καταλήξουμε στις καταλληλότερες και αποτελεσματικότερες ασκήσεις, της οσφύος και λεκάνης.

     Η “εικόνα του καθρέφτη”(mirror image), ως μέθοδος εκτίμησης της στάσης ,^15,16 είναι εύκολη και ακριβής, ώστε να καθορίσουμε ποια άσκηση είναι πλέον καθοριστική. Εκτιμώντας τη τρισδιάστατη στάση του σώματος του ασθενούς, σε σχέση με ένα σκελετό αναφοράς, και παρατηρώντας οποιαδήποτε απόκλιση ,από την ιδανική ισορροπία, ο γιατρός είναι ικανός να παρατηρήσει τα αίτια των υπερβολικών εμβιομηχανικών φορτίσεων και να δώσει τις κατάλληλες  διορθωτικές ασκήσεις. Ένα γενικότερο πρόγραμμα φυσικής κατάστασης και ευλυγισίας ,απλά θα συμπληρώσει τις διορθωτικές αυτές ασκήσεις στάσης του σώματος.

References
1.Kirkaldy-Willis WH, Cassidy JD. Spinal manipulation in the treatment of low back pain. Can Fam Phys 1985;31:528-40.

2.Mierau D, Cassidy JD, et al. A comparison of the effectiveness of spinal manipulative therapy for low back pain patients with and without spondylolisthesis. J Manip Physiol Ther 1987;10:49-55.

3.Cassidy JD, Potter GE. Motion examination of the lumbar spine. J Manip Physiol Ther 1979;2:151-8.

4.Cassidy JD, Thiel HW, Kirkaldy-Wills WH. Side posture manipulation for lumbar intervertebral disk herniation. J Manip Physiol Ther 1993;16:97-103.

5.Farfan HF. The biomechanical advantage of lordosis and hip extension for upright activity. Spine 1978;3:336-42.

6.Mayer TG, Gatchell RJ, et al. Objective assessment of spine function following industrial injury: a prospective study with comparison group and one-year followup. Spine 1985;10:482-93.

7.Saal JA, Saal JS. Nonoperative treatment of herniated lumbar intervertebral disc with radiculopathy: an outcome study. Spine 1989;14:431-7.

8.White AA, Panjabi MM. Clinical Biomechanics of the Spine, 2nd ed. Philadelphia: J.B. Lippincott, 1990:429.

9.Saal JA, Saal JS. Rehabilitation of the patient. In: White AH, Anderson R. (eds.) Conservative Care of Low Back Pain. Baltimore: Williams & Wilkins, 1991:31.

10.Williams PC. Lesions of the lumbosacral spine: chronic traumatic (postural) destruction of the lumbosacral intervertebral disc. J Bone Joint Surg 1937;19:690.

11.Schmidt GL, Herring T, et al. Assessment of abdominal and back extensor functions. Spine 1983;11:19-27.

12.Partridge MJ, Walters CE. Participation of the abdominal muscles in various movements of the trunk in man: an EMG study. Phys Ther Rev 1959;39:791-800.

13.Mayer TG, Smith SS, et al. Quantification of lumbar function: sagittal plane trunk strength in chronic low-back pain patients. Spine 1985;10:765-72.

14.Beinborn DS, Morrissey MC. A review of the literature related to trunk muscle performance. Spine 1988;13:655-60.

15.Harrison DD. Chiropractic: The Physics of Spinal Correction. CBP Technique, 1992.

16.Christensen KD, et al. Postural rehabilitation guidelines. In: Chiropractic Rehabilitation Association's Rehabilitation Guidelines for Chiropractic, 1st ed. Ridgefield, WA: CRA, 1992:5-10.